Κυπριανός Κουππάς
Ο Κυπριανός Κουππάς, αδελφός του π. Ευσταθίου Κουππά, ξενιτεύτηκε νεαρός στη μεγάλη χώρα του Νείλου, την Αίγυπτο.
Εκεί ασχολήθηκε με το εμπόριο, με επιτυχία και είχε μεγάλη οικονομική ανέλιξη. Παντρεύτηκε εκεί, δεν απέκτησε παιδιά και όταν ο τότε Πρόεδρος της Αιγύπτου Νάσσερ έδιωξε μεταξύ άλλων και τον Ελληνισμό της Αιγύπτου, ο μ. Κυπριανός Κουππάς επέστρεψε στην Κύπρο και συνέχισε και εδώ τις εμπορικές του δραστηριότητες.
Από τα χρήματα που απέκτησε, έδωσε ένα μεγάλο ποσό, για την άμυνα της Κύπρου και ευεργέτησε την κοινότητά του Πλατανιστάσα, με τη διάθεση ενός μεγάλου ποσού, για την κατασκευή της όμορφης μεγάλης πλατείας στο κέντρο της κοινότητας και για την ανακαίνιση της αρχαίας εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Συνάμα βοήθησε και άλλους συνανθρώπους του, που είχαν ανάγκη βοήθειας και έδωσε αρκετά και για άλλους κοινωφελείς σκοπούς. Οι εισφορές του για φιλανθρωπικούς σκοπούς ξεπερνούν τις £500.000.
Παπά Ευστάθιος Κουππάς
Ο τελευταίος χωριανός ιερέας, ο μακαριστός π. Ευστάθιος Κουππάς, υπήρξε το πρότυπο του αγνού ιερέα της Κυπριακής υπαίθρου. Χειροτονήθηκε κληρικός, στις 16.12.34 σε διάκονο και στις 7.7.1935 σε πρεσβύτερο, από τον Μητροπολίτη Πάφου Λεόντιο.
Φοίτησε για δύο χρόνια στο Γυμνάσιο Κερύνειας, ως οικότροφος στη Μητρόπολη Κερύνειας, διδάχθηκε βυζαντινή μουσική, λειτουργική και εξομολογητική.
Όταν ο π. Ευστάθιος Κουππάς επέστρεψε στην Πλατανιστάσα, γαλουχημένος με τα νάματα της πίστης και της πατρίδας, εδόθη με όλη τη ζέστη της ψυχής του, στο ιερατικό έργο του. Λειτουργούσε αδιάλειπτα, δημιούργησε κατηχητική κίνηση και δίδασκε στο Κατηχητικό Σχολείο της κοινότητάς του. Εξομολογούσε μικρούς και μεγάλους και κανείς δεν τολμούσε να πλησιάσει το Άγιο ποτήριο χωρίς προηγουμένως να εξομολογηθεί. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Θρησκευτικού Ορθοδόξου Ιδρύματος «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΉΛ» και στη δημιουργία θρησκευτικής βιβλιοθήκης και δίδασκε με την όλη ζωή του, Χριστό και Ελλάδα.
Από την όλη συμπεριφορά του, παραδειγματίστηκαν εκτός των άλλων και τα παιδιά του. Ένας από τους γιους του, ο Μόδεστος, έπεσε μαχόμενος τον Απρίλιο του 1941 στην Ελλάδα, στην πάλη ενάντια στον Ναζισμό και τον Φασισμό. Ο μικρός γιος του, Σάββας Παπαευσταθίου (Κομήτης), κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα 1955-59, υπήρξε καταζητούμενος αντάρτης και Τομεάρχης στην περιοχή Πάφου. Οι άλλοι τρεις γιοι του, Θεοστήρικτος (άριστος ιεροψάλτης), Συμεών και Αριστοφάνης, έλαβαν μέρος στον ίδιο Απελευθερωτικό Αγώνα και κλείστηκαν σε φυλακές και κρατητήρια. Ο ίδιος ο π. Ευστάθιος υπήρξε στρατολόγος της ΕΟΚΑ και όρκιζε τους αγωνιστές. Ένεκα της όλης εθνικής του δράσης, συνελήφθη από τους Άγγλους και κρατήθηκε σε κρατητήρια.
Ο π. Ευστάθιος είχε και δύο κόρες, τη Μελπομένη και τη Μαρία, που διακρίνονται για το ήθος και την ευσέβειά τους. Πέθανε στις 17 Ιουλίου 1970.
Γεώργιος Παχουλίδης
Ο Γεώργιος Παχουλίδης, γεννήθηκε στην Πλατανιστάσα στις 17/6/1907. Πατέρας του, ο Ευστάθιος Χ¨ Δημήτρη Πασιουλάς και μητέρα του η Παρασκευή Π¨ Ιωάννη (Πρωτοπαπά). Στα 7 του χρόνια, έμεινε ορφανός από πατέρα. Δάσκαλος του στο Δημοτικό, ήταν ο εξαίρετος εκπαιδευτικός της περιοχής, Χριστόδουλος Κάνθος, ο οποίος είχε την καταγωγή του από την Πλατανιστάσα. Ο Κάνθος προείδε την έφεση του νεαρού μαθητή στα γράμματα και όταν το 1918, ο μακαριστός τότε Μητροπολίτης Κυρηνείας Μακάριος Μυριανθέας, ίδρυσε στην Άλωνα την Ανωτέρα Ελληνική Σχολή, με Διευθυντή τον Χρ. Κάνθο, πήρε στη σχολή αυτή και το μαθητή του Γεώργιο, που μέχρι τότε είχε το επίθετο Πασιουλής και του έδωσε νέο επίθετο, Παχουλίδης. Μετά που τέλειωσε την Ανωτέρα Ελληνική Σχολή Άλωνας, γράφτηκε στην Γεωργική Σχολή στη Λευκωσία, από την οποία απεφοίτησε με άριστα. Μετά την αποφοίτηση του, υπηρέτησε ως υπεύθυνος του Γεωργικού Σταθμού Βατυλής (1927-1932). Ακολούθως μετεπήδησε στο Συνεργατικό κίνημα και υπήρξε εκ των ιδρυτών της Κεντρικής Συνεργατικής Τράπεζας και διετέλεσε επόπτης και Ελεγκτής Συνεργατικών Ιδρυμάτων, σε όλη την Κύπρο, μέχρι το 1952, όταν λόγω ασθενείας, σταμάτησε. Πέθανε στις 31/8/1987.
Συνέτεινε τα μέγιστα στην ίδρυση της Σ.Π.Ε. Πλατανιστάσας, υπό τη σημερινή της μορφή. Συνέτεινε και για την αγορά λεωφορείου του Συνεργατικού Παντοπωλείου Πλατανιστάσας.
Κατά τη δεκαετία 1940-50, παρήγαγε μεταξοσκώληκες και προμήθευε τους χωριανούς του και τους κατοίκους των γύρω χωριών.
Κατά τη δεκαετία 1960-70, συνέτεινε στην ίδρυση Συνεργατικής Μελισσοκομικής Εταιρίας.
Διετέλεσε (χωρίς αμοιβή) Ιεροψάλτης της εκκλησίας Αρχαγγέλου Μιχαήλ Πλατανιστάσας, για πενήντα χρόνια, ως και μέλος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Πλατανιστάσας. Συνέτεινε τα μέγιστα στην ίδρυση του Θρησκευτικού Ορθόδοξου Ιδρύματος «Αρχάγγελος Μιχαήλ» Πλατανιστάσας και της Κοινοτικής βιβλιοθήκης Πλατανιστάσας. Διετέλεσε Κατηχητής Κατηχητικού Σχολείου, για αρκετά χρόνια , μέλος επίλυσης διαφορών της κοινότητας, κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, τροφοδότης αγωνιστών στην Ιερά Μονή Τιμίου σταυρού Αγιασμάτι, ξεναγός επισκεπτών στην πιο πάνω Μονή για μια τριακονταετία και συνέτεινε τα μέγιστα, για να γίνει γνωστή και καταλάβει τη θέση που βρίσκεται σήμερα.
